168. ΑΜΑΝ ... ΑΜΑΝ!, Α. Παπαδάκη

ΤΙΤΛΟΣ: Αμάν … αμάν!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Αλκυόνη Παπαδάκη

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: Οικογενειακές σχέσεις

ΑΛΛΗ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: Η αγάπη για τους συνανθρώπους μας/Οι φιλικοί δεσμοί/Η αγάπη, Η βιοπάλη/Το αγωνιστικό πνεύμα του ανθρώπου

ΕΙΔΟΣ: Μυθιστόρημα

ΕΤΙΚΕΤΕΣ: Αδελφική σχέση, Πεπρωμένο, Υιοθεσία, Φτώχεια/Βιοπάλη, Φυγή

ΔΙΑΦΟΡΑ:

ΣΕΛΙΔΕΣ: 250

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΚΡΙΤΙΚΗ: Μπορεί κανείς να τη διαβάσει εδώ.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:

1. Η συγγραφέας αφιερώνει το βιβλίο «σε κείνους που περιμένουν κάθε χρόνο ν’ ανθίσουν οι νάρκισσοι». Τι πιστεύεις ότι εννοεί με τη φράση αυτή; Ανάπτυξε τις σκέψεις σου σε 150-150 λέξεις.
2. Πώς θα περιέγραφες την οικογένεια του Σιούλα; Τι λάθη έκαναν οι γονείς αναφορικά με την ανατροφή των παιδιών τους;
3. Σημαντικό θέμα του βιβλίου είναι η υιοθεσία. Πρέπει οι γονείς να λένε στα παιδιά ότι αυτοί είναι οι θετοί γονείς; Κι αν ναι, σε ποια ηλικία; Μπορούν πάντοτε τα παιδιά να αντέξουν την απόλυτη αλήθεια;
4. Η συγγραφέας χρησιμοποιεί πολλές παροιμίες και φράσεις που δείχνουν τη λαϊκή σοφία. Μπορείς να αναφέρεις μερικές και να εξηγήσεις τι σημαίνουν;
5. Με αφετηρία όσα γράφονται στο βιβλίο για τη μοίρα και το πεπρωμένο, ποιες είναι οι σκέψεις σου; Πιστεύεις σε αυτά; Μπορείς να καταγράψεις τις σκέψεις σου σε α΄ πρόσωπο;
6. Η συγγραφέας του βιβλίου χρησιμοποιεί διάφορες αφηγηματικές τεχνικές για να παρουσιάσει την αφηγηματική ιστορία. Μερικές από αυτές είναι η μηδενική εστίαση, όσον αφορά τον αφηγητή, και οι ανάδρομες, πρόδρομες αφηγήσεις και η έλλειψη, όσον αφορά τον αφηγηματικό χρόνο. Αφού μελετήσεις τους παραπάνω όρους από το Λεξικό Λογοτεχνικών Όρων (λήμματα Αφηγητής, Συστολή και διαστολή του χρόνου, Χρόνος αφηγηματικός), να επιβεβαιώσεις την ύπαρξή τους με συγκεκριμένα παραδείγματα μέσα από το βιβλίο. Ποια είναι η σκοπιμότητά τους; Θα ήταν διαφορετικό το ενδιαφέρον του αναγνώστη για το βιβλίο εάν δεν υπήρχαν;
7. Εάν έκανες μια βιβλιοκριτική για το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, ποια σημεία θα τόνιζες; Ποιες θα ήταν οι σκέψεις σου; (Βοήθεια μπορείς να αντλήσεις από το βιβλίο «Έκθεση - Έκφραση Τεύχος Β΄»).
8. Να σχολιάσεις το παρακάτω χωρίο του βιβλίου: «Τόπο αλλάζει κανείς. Κεφάλι δεν αλλάζει». Πιστεύεις ότι το ποίημα που θα διαβάσεις εδώ έχει σχέση με το παραπάνω απόσπασμα; Να αιτιολογήσεις την άποψή σου.
9. Να σχολιάσεις σε μία παράγραφο καθένα από τα παρακάτω αποσπάσματα:

Ø  «Τόση λευτεράδα λοιπόν … Τόση λευτεράδα έχει δοθεί στον άνθρωπο, τόσο πλούτος… Δάση, βουνά, θάλασσες, πεδιάδες… Και πάει ο ζεβζέκης και χώνει το ξεροκέφαλό του σε μια τρύπα και καταδικάζεται. Λοιπόν, απ’ όταν θα γεννηθεί ο άνθρωπος, επιδιώκει την καταδίκη του. Αυτό θέτει σαν σκοπό της ζωής του. Για κοίτα ρε τόση λευτεράδα! Τόσο πλούτος! Και πάνε χαμένα! Λοιπόν, τη ζημιά την κάνει το μυαλό. Εκείνο είναι που τα χαλάει όλα».

Ø  «Οι φίλοι δεν είναι για να δικάζουν ο ένας τον άλλου. Από τη στιγμή που γίνεσαι κολλητός μου, ό,τι κι αν κάνεις οφείλω να σου σταθώ, χωρίς να σε κρίνω».

Ø  «Και αυτός που βρίσκει το τραπέζι έτοιμο μη νομίσεις πως χορταίνει. Μπορεί να ‘χει μπροστά του τού πουλιού το γάλα κι ο ίδιος να ψοφάει από την πείνα. Γιατί η ουσία, μάτια μου, δεν είναι τι έχεις μπροστά σου, αλλά πώς το δέχεσαι, από πού του ανοίγεις τρύπα να περάσει μέσα σου. Από το μυαλό; Από τα νεφρά; Από την τσέπη του παντελονιού; Από πού; Μάθε λοιπόν πως εμείς ανοίγουμε την τρύπα από τη ψυχή κι αυτό μας κάνει να διαφέρουμε από τους υπόλοιπους. Εμένα, τώρα που γέρασα, η ψυχή μου είναι χιλιοτρυπημένη. Κόσκινο. Γιατί έχει δεχτεί πολλά. Γιατί τα ‘χει δεχτεί όλα. Αυτό το κόσκινο, εγώ δεν τ’ αλλάζω μ’ όλους τους θησαυρούς του πλανήτη. Και να σου πω και κάτι; Πιστεύω πως είμαι άρχοντας!  Ένας άρχοντας που ήρθε στον κόσμο για να δει και να μάθει κι όχι για να κρίνει».

Ø  «Εκείνος που προσφέρει, έχει το μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα της χαράς».